داستان این هفته:

خدا رو شکر بهترم

نویسنده: خانم سعدآبادی

«بی تردید مردان صدقه دهنده و زنان صدقه دهنده و آنان که به خداوند وامی نیکو داده اند بر پاداش آن ها چند برابر افزوده می شود و پاداشی ارجمند و پسندیده خواهند داشت» «حدید۱۸»

طبق معمول داشتم پرونده ها رو تنظیم می کردم که یه خانمی با چهره زار ونزاری وارد شد از چهره اش غم می بارید

پشت سر هم سرفه می کرد ونای حرف زدن نداشت با سر سلام کرد بلند شدم یه لیوان آب براش آوردم 

جرعه ای خورد و«یا حسین» گفت و وقتی نفسش چاق شد گفت دختمر کربلایی بشی

نگاهی به ساعت کرد وبه زمانی که همینطور میگذره...واسه یه عده از آدما زمان مثه ساعت شنی میمونه هرلحظه به انتها می رسی و دیگه زمان برگشتی وجود نداره 

بیماری این خانم زمان بردار نیستٰ؛ کبد رو نمیشه شوخی گرفت،

خب خانم کی میخواین عمل کنید؟

هیچ وقت!! با کدوم پول و پَله جانم؟الان چند ماه شوهرم سرکار نرفته این شرکت فرش هم که تق ولقِ یه روز میره ده روز میگن نیا؟

از مدرسه زنگ زدند میگن بیا ثبت نام واسه بچه تون؟ خانم جون کی از حال ما خبر داره من حتی پول یه دفتر وقلم هم ندارم

اینجا که رسید بغضش ترکید همینطور که چادرش رو تو صورتش می کشید گفت بین خودمون باشه الان یه ماهه نه گوشت داریم نه برنج دیگه از بچه هام خجالت می کشم؛ما که با پول یارانه زنده ایم چه فایده همون بهتر که بمیریم

آه خداااا، بزرگواری تو شکرٰ، اما دلم برای بچه هام میسوزه یتیم میشن

دلش پر بود گذاشتم سبک بشه،

گاهی آدم واسه خودش کلی غم وغصه داره اما با شنیدن داستان یکی دیگه با غم دیگری،غم خودشو از یاد میبره...

اشکاش رو پاک کرد وبا پرونده های تو دستش ور میرفت.

یهو یاد موسسه خیریه صالحون افتادم کمک به افراد بی بضاعت رو شنیده بودم انجام میدن

معرفیش کردم یه سر بزنه به موسسه؛و بهش قول دادم که این خدمات کلا محرمانه است و یه رازی بین خودشون وخداشون

امروز وقتی پیامکش رو دیدم که گفت خدا خیر بده به تو وبه موسسه صالحون به مدد خیریه هزینه عمل پرداخت شد و خدا رو شکر بهترم، کلی خوشحال شدم.

اینجور پیامک ها به آدم کلی انرژی میده و خوشحال میشی که هستند آدمای خیری که گره ای از زندگی برمیدارن واونارو امیدوار میکنند.